Co znaczy inwokacja do Patańdżalego i dlaczego ją recytujemy?

yogena cittasya padena vācām
malam śarirasya ca vaidyakena
yopākarottam pravaram muninām
patañjalim prāñjalirānato’smi
abahu purusānkāram
śankha cakrāsi dhārinam
sahasra śirasam śvetam
Pranamami patañjalim

czyli

Złóżmy pokłon najszlachetniejszemu z mędrców Patańdżalemu, który obdarzył nas jogą dla spokoju i świętości umysłu, gramatyką dla jasności i czystości mowy, oraz medycyną dla doskonałego zdrowia.
Oddajmy cześć Patańdżalemu, wcieleniu Adiśeszy, którego górna cześć ciała ma kształt człowieczy, dzierżącemu w dłoniach cakrę i konchę, ukorowanemu tysiacglową kobrą.

Dlaczego ją recytujemy?

Ponieważ Patanjali uważany jest za pierwszego nauczyciela jogi. Około 2500 lat temu opisał on system jogi. Przedstawił to w postaci dzieła Jogasutry, która zawiera kompendium wiedzy, jak żyć, by osiągnąć doskonałość ciała, umysłu i duszy bez powiązań z jakaś konkretną religią czy wyznaniem.

To dzieło uniwersalne, ponadczasowe.

„Był wielkim mistrzem energii kosmicznej; znał centra energii pranicznej w naszym ciele; jego rozum (buddhi) był przejrzysty jak kryształ, a jego słowa świadczą, ze był czystą, doskonałą istotą (…) Patanjali wypełnia każdą sutrę wiedzą płynącą z doświadczenia, rozciąga ją jak nić (sura), tworząc z nich naszyjnik pereł mądrości, tak aby ci, którzy żyją jogą i kochają ją, mogli się nimi delektować i smakować w codziennym życiu. Każda sutra przekazuje nam praktykę oraz filozofię, która za nią stoi, a także użyteczne wskazówki dla praktykujących i poszukujących (sadhaka) do wykorzystania w życiu codziennym.”

BKS Iyengar

Podczas recytacji wyrażamy wdzięczność za tę wiedzę, łączymy się ze wszystkimi nauczycielami, którzy podążali tą ścieżką, uzyskując wgląd w strumień wiedzy przekazywanej z nauczyciela na ucznia. Wyrażamy wdzięczność wszystkim, dzięki którym mamy możliwość być tu, gdzie jesteśmy.